در این خاک،در این خاک،در این مزرعه پاک،،،به جز مهر،به جز عشق،دگر تخم نکاریم

زنگ زدن از اورژانس که مریض cpr ای دارن میارن مرکز،آمبولانس که رسید،رفتیم تو آمبولانس

یه پسر جوون، با صورت ورم کرده و کبووووده کبود،با یه شکم به شدت باد کرده،بدون هیچ علائم حیاتی و مردمکای دیلاته و بدون واکنش

تکنسینای اورژانس یکی ماساژ قلبی میداد و یکیم داشت اینتوبه میکرد،ما هم زود دست به کار شدیم و رگ گرفتیم و اولین اپی نفرین رو زدیم و خلاصه تا یک ساعت بعدش وسط تمام داد و بیداد همراهای مریض مشغول cpr بودیم

برق گرفته بودش،تا بقیه بفهمن و به اورژانس خبر بدن کلی وقت گذشته بود،غذایی هم که خورده بود رو بالا آورده بود و رفته بود تو ریه و راه تنفسش رو بسته بود،میگفتن اورژانسم که رسیده بالا سرش علائم حیاتی نداشته،کامل سیانوز بوده و انداماش سرد بوده

با اینکه کلی ساکشن کردیم ولی بازم وسط cpr با هر ماساژ قلبی کلی غذا پرت میشد بیرون،فک کنم تا آخر عمرم دیگه نتونم قرمه سبزی بخورم

بعد یکساعت با اینکه نوار قلب صاف بود و فقط دوتا لید پارازیت داشت،وسواس گرفته بودیم و نمیخواستیم ختم cpr اعلام کنیم و هی بیهوده ادامه میدادیم و نا امیدانه امید الکی داشتیم،در نهایت با مشورت با رئیس اورژانس ختم cpr اعلام شد(دستگاه خرابه و حتی رو هوا هم که چک کردیم این دو تا لید پارازیت داشتن)

مادرش آژیته شده بود و همه مون رو فحش میداد که پسرمو کشتین و ببرینش تهران،اونجا امکانات دارن،یه آرام بخش براش زدیم یکم آروم شد

خانومش پسر کوچولو ۲ سالشون رو بغل کرده و بود و تو بغل من گریه میکرد

با پسر کوچولوش که از بغل مامانش تو بغل هیچکی نمیرفت و یهو خودش اومده بود تو بغلم دالی بازی میکردم و میخندید

نیم ساعت به اذون مغرب برگشتم خونه،غسل میت کردم و نماز ظهرمو خوندم،میدونم مرده بود،میدونم تموم شده بود ولی وسط نماز اولم دعا میکردم زنده بشه دوباره

وسط نماز دومم دعا کردم که سفر آخرتش بی خطر باشه و خدا به خونوادش صبر بده

برای یه پزشک،مریض میشه مثل یه عزیزی که جونش و سلامتیش برات خیلی مهم میشه و بدترین و تلخ ترین حس دنیاس وقتی یه جوون میشه مریضت و از دست میره و کاری نمیشه براش کرد

(باورتون میشه وسط cpr یکی از همین فک و فامیلا و هم ولایتیا که جمع شده بودن،داشت با گوشی فیلم میگرفت/: )

تیتر= مولوی